I.M. Antony Kok
Voor alle mensch is vrede slechts
een pauzelicht dat even schijnt
alvorens weer bloed vloeit
en het doek ten gronde valt
zijn wij dan allen Stefan Zweigs
die ten neder gaan over de
struikelstenen van ons verleden?
de wereld van Gisteren
op weg naar geen Morgen
de wereld van morgen
zonder ons gisteren
ons gezicht hebben wij gericht
op de luiken zonder zicht
op ons binnenste buiten
wat rest ons dan wat kieren
om doorheen te spieken?
we zijn alle tovenaarsleerlingen
die niet meer in magie maar enkel
in materie geloven. Geld, techniek
wij weten niet ’t onderscheid
tussen een spreuk, ’n sprook
een spook, een vloek
wij zijn behekst met
desastreuze hoog- & overmoed
Ik open graag deuren
met de Meestersleutel
op de sloten rond het slot
van mijn instinct
zonder in honderd sloten
tegelijk te hoeven lopen
ik heb graag lief zonder in
haat te hoeven vervallen
Ik sluit graag de boeken
zonder over mijn eigen woorden
te hoeven struikelen
courage, ca c’est le clef
Mijn enige moeten
is met een d
wat we wensen
is de bestemming
aller mensen
maar wat we doden
wordt ons Lot
Xolotl
de natuur volgt haar eigen
maan- en sterrenstonden
de klok van de Tijd
wordt telkens verder
opgewonden. Op onze
Moeder Aarde blijft
alleen Ariadne’s draad
ten einde ongeschonden
Bellum transit
Amor manet? We kunnen
de Aarde verwoesten
maar niet het principe
van het Leven in gansch
dit ondermaanse
de wereld van gister
is jammerlijk vergaan
de wereld van morgen
raast door in Dada’s voetspoor
ons voetpad leidt de weg
uit het wiel van verlangen
maar wat als rust dan juist
toch alle ramen breken zou
en alle luiken open klappen
van nieuwsgierigheid en stiekum
ook genot. Dat toen nog niet
als Gnot geschreven werd
nog niet in onze tijd
toen wij nog goden waren
die tornden aan de poten
van de tronen
toen ik nog een onschuldige
Antonius was wist ik
al wie ik niet was
nu ik ben en zal zijn
voor immer de éminence grise
van die allerminst grijze beweging
de zachtaardige maar eenzame
homme de conseil, buiten
de tijd. Nu, met de jaren
weet ik almaar minder wie
het was die mijn Ik op mijn pad
treffen mocht & sterven zag
morgen is eigenlijk de dag
die nimmer ooit geschieden mag
de dood lacht allen dwars- en vierkant
uit. En wij, hoogmoedigen, wij grijnzen
hooguit terug. Als boeren die aan
kiespijn lijden. Verstandskies-
pijn. De wereld is geen grap
veeleer is zij een parel in de boezems
van les forces majeures
samen is het niet leuker
alleen zijn. Het zaad van het
ene schuilt niet in ons twee
in den beginne was het Zelf
waar mijn volle lippen waren
grijnst nu het botwerk van mijn schedel
ik was al vele jaren dood, voor Ik het was
maar dat is goed zo
nu BEN ik mezelf, in Heel
en in Al. Als mijn lippen de Dood zijn
grijns dan terug!
ergens is er een hartkamer
van de Geest, waarbinnen
ons oeratoom onophoudelijk
gespleten wordt
het lichaam sterft
de straling klieft voort
dwars doorheen de Tijd
we vinden het als bron
in de diepste bronnen
van ons zelf
waar de hadronen gieren
rond de kernen van de
kern in CERN
deeltjes lading wisselen
in splitsing van seconden
geen boom is maar een Boom
hoe gespleten of verbrand hij is
en ook een kat wordt nimmer
vegetariër als Hitler
waarom is het zo moeilijk
om te leren wat we altijd
al hebben geweten?
omdat we geleerd hebben
geleerd te zijn en alle primitieve
kennis te vergeten
dit is een Gordiaanse knoop
die we die we enkel kunnen ont-
warren door wat waar ook
werkelijk gewaar te worden
Waar te worden. Want het enige
wat waar is, is waar we zijn
alles is perspectief
en alles relatief
Waar we zijn
is Wie we zijn
de wereld is ons
IK
het IK denkt niet
het IK is als Bowie
een particul particulier
een geval apart
het gansche Universum
is ook in jouw Oeratoom
die Paraplexus die diep
heel diep verscholen zit
ergens in dat oerwoud van
de hersensnaren
onzer even Heilige
als onheilige Geest
welnu, nu ik hier ouderwets
voor immer wel te grabbel lig
is het allicht te laat om nog
een wig te drijven tussen alle
priet- en lasterpraat
mijn sofistisch testAMENt
echter staat
als het huis van de Geesten
waarnaar wij allen ooit
terugkeren in ons volste
want naakste ornaat
niet als soldaat
kom, makkers, zusters
prinsen en koninginnen
van de Aarde. Het is
de hoogste tijd om te
verkassen. Virus versus
virus. Wie van ons staat er
werkelijk aan de kant
van het Leven?
wat staat je in de weg?
de Weg?
volg je hart
wegwezen!
Plaats een reactie
Nog geen reacties.
Sergevanduijnhoven's Blog 
Plaats een reactie