MEER MOED DAN GELUK

I

Sommigen

hebben meer moed

dan geluk

niet alles

is een strijd

van goed vs. kwaad

en vice versa

verzoen ook zelf

Geest en Beest

trek erop uit

ga erop af

zonder afkeer

of pudeur

maar met open

vizier

kom tot inkeer

II

Wie alleen

nog maar

contact maakt

met zijn online

bubble brandt

zijn synapsen door

het gaat er niet om

wijsneus te zijn

maar speurneus te blijven

III

Zeg later niet dat we

het nooit hebben geweten

als alle gletschers voor onze ogen

wegsmelten, de oceanen steriel

worden net als onze akkers

als bijen en insecten worden

uitgeroeid en in de pop gesmoord

als onze bol van plastic aan het worden is

een vuilnisbelt of Paaseiland

waar niets meer groeien

wil en waar

het stinkt

het scenario ontrolt zich

onder onze ogen in hyper

reality, prime time

online, live in het echt

en op tv; we staan erbij

en staren ernaar, te murw

en te naar om

te beseffen

wat we zien

zeg niet dat we niet weten

dat die oude Zondvloed

uit de steentijd juist

in onze toekomst

nog moest

komen

IV

We leven in tijden van toenemende

chaos, entropie, ontladingen

van allerhande knetterende

energie. Een tijd van

deconsolidaties

Aufforderungen zum Streit

in plaats van Zum Tanz

we spelen poker

met ons lot

en werpen fiches op het laken

gemutileerde lijven in de strijd

waarop getattoeëerd staan

de emblemata

van ons Utopia:

vrijheid, gelijkheid

broederschap en privacy

als ook ons recht

op recht en

(v)rede

V

We leven  in een tijd van

algehele degeneratie

van de vrijheid om de vrijheid

roem om roem, macht om macht

controle om controle

van maximale veiligheid

en maximale achterdocht

een tijd van een fundamenteel

gebrek aan vertrouwen

vooral in de ander

maar eigenlijk

in onszelf

We leven in een tijd

die we nauwelijks

nog snappen

en die – zo lijkt het –

steeds sneller verandert

en devolueert in steeds fellere

acceleratie met ons

in het schuitje voor

de volgende looping

eerst nog even

de diepte

in duikt

voel het kolken

in onze onderbuik

het knorren van onze maag

VI

Het is hoog tijd

de hoogste tijd

om op te staan

samen te komen

tezamen te staan

bij dit tentamen (suicide)

kijk naar je hand:

elke vinger is anders

iedere ander is anders

en gelukkig maar

anders was het

hier nog saaier dan

het vroeger al was

Nu kunnen we

in deze krankzinnige

tijden niet klappen

in ons eentje

maar we kunnen in

ieder geval wel de handen

gezamenlijk ineen

willen slaan, dat

slaan doet geen pijn

daar gaat het om

elkaar geen pijn

te doen

VII

Geen knipmes

maar een knipoog

maak het heidens

maak het heilig

maar vooral:

maak het waar

bepaal voor jezelf

jouw eigen waarde

schat de dingen op

hun simpele maar ware aard

maak het woord weer

tot vlees, en geniet

van de liefde en de eer

van het leven en het leven

van je naasten en je vrienden

die in dit leven helaas

op een paar van die vinger-

vlugge kootjes van je

zijn te tellen

ontdek wat kostbaar is

niet volgens de beurskoers

die stijgt en daalt als de Koersk

maar weeg alle mensen

rechtvaardig dus

met mededogen

op de weegschaal

van je eigen ziel

VIII

Ook wie beroemd is

zal zijn werkelijke eigen-

waarde in de onbekendheid

van zijn of haar privacy

ontwaren

wie wil overleven

weet dat hoe meer men

in het openbaar (ver)schijnt

hoe groter de kans

dat men al voor

de pauze weer uit

het gebouw verdwijnt

(…)

IX

Privacy is net zo een

heikele, heilige kwestie

als vrijheid, gelijkheid

broederschap die hopeloos

in de knoop zijn geraakt

met de halsdikke touwen en

ijzeren tuigen van de bankensector

en de neoliberale vrije markt

die liegt dat ze barst

en misbruik maakt

van andermans zaak

die kanker van de groei

om de groei en het profijt

om het profijt om het

eigen profijt

die alle ziel uit onze con-

sumentenlevens wegzuivert

uitknijpt en decimeert

Om die knoop te ontwarren

is sluwheid nodig en een myriade

aan soepele, handige handen

vuilnismannen die het vuil

bereid zijn op te ruimen

de mouwen op te stropen

de straten van ons leven

schoon te vegen, de parken

in onze geliefde wijken

bij te houden, de bomen

en de bloemen watergeven

de verplegers die onze ouders

op handen naar

hun laatste tehuis

heen dragen

zij die belangeloos zorgen

voor maatschappij, gezin

(on)bekenden en natuur

en die waarachtig meer verdienen

dan bankiers of ander sjofel grut

dat over de ruggen van de samenleving

speculeert en renteniert

X

We zijn veel te hard op weg

diverse oerzondes

weder te begaan

de tijd tikt en al is het laat

het is nog niet gedaan. Het is

tijd voor een salto in de cirkel

van het leven. Een Summersault

un mouvement en révolte hup los

van alle priet- en leugenpraat

Nu is de tyd weer daar

voor ware Dageraad

voor een Umwertung (ALLER Werte):

stel ieder voor jezelf de vraag:

wat is werkelijk de moeite

van het aardse leven waard?

alles of niets; aan ons de keus

wie liever kiest voor alles

kieze ook voor allen

en alles op de schop

niet om te schoppen

maar te scheppen

Time for a reshuffle. New balls

please. No more primates

Nieuwe ballen

astublieft! Alles topsy turvy

de kaarten fair opnieuw

geschud. Wat wit was

wordt nu zwart

wat nu goedkoop wordt

ingeschat verdient

gewoon weer wat

het eigenlijk waard

respect en veel plezier

met al het

Nu en

Hier

XI

Het is tijd voor een confrontatie

opdat in pais en in vrede de Rede

kan oordelen over de ultieme

vraag van wel en wee:

wie valt er echt

te vertrouwen?

wat is waan of leugen

en wat is werkelijk

waar?

wie precies is die Gutmensch

die overal beschimpt wordt

en wie is er de moordenaar?

oordeel onbevooroordeeld

rechtschapen, heb begrip

voor wie de grenzen al te ver

verkent. Een tik op een van

die al te vingervlugge kootjes

die het vertikten om de handjes

braaf ineen te slaan

XII

Luizen in de loopgraven

slaan net zo goed over

van de kruinen der soldaten

naar de schouders van de

aanvoerders en generaals

leer eerst maar eens

wat

waar

is daar waar

je bent, leeft en staat

pas dan ontstaat

waardering

voor wat alle dingen

werkelijk waard

breek niet die mooie schalen

maar herstel de krassen

op je oppervlakte

van het zuiverste kristal

waarin het leven

zelf zijn zwaluwhart

bewaart, het heldere

glas waarin verleden en

toekomst zich te allen tijde

spiegelen aan elkaar

nʌmʌsˈte

Serge van Duijnhoven

1 reactie

Comments RSS TrackBack Identifier URI